Öncelikle, Hollanda’daki hükümet kurma (formasyon) çabaları ve dün kutladığımız anavatanımız Türkiye Cumhuriyeti’nin en anlamlı bayramlarından biri olan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı hakkında bir şeyler yazmak istiyorum.
Hollanda’daki hükümet kurma formasyon maratonu 150nci gününü arkada bıraktık.
Politik arenada, çıkarlar çatışırken ve uzlaşma pek de yakın görünmüyor. PVV lideri Geert Wilders, her zamanki gibi anayasayı ihlal hevesi ve ırkçı söylemişleri müstakbel ortaklarını zorluyor. Aslında masadaki teklifler hiç parti için pek de çekici değil. Wilders masadan ayrılıyor ve ardından hızla geri dönüyor tabii ki biraz blöf biraz şantaj, iltica ve göç konularını şimdilik erteleyerek ilerlemeye çalışıyor.
Diğer partilerin de kendilerine göre önemli konuları var. Örneğin, BBB için tarım, NSC için iyi yönetim ve VVD için güvenlik. Finansal meseleler de önemli; VVD ve NSC tasarrufu desteklerken, PVV ve BBB daha fazla harcamak istiyor.
Formasyondan sorumlu olan Elbert Dijkgraaf ve Richard van Zwol, zorlu müzakerelere rağmen umutlu. Ancak, henüz hiç bir konuda tam bir anlaşma sağlanmış değil.
Ve bu yarış ne kadar sürecek? Kimse bilmiyor. Hollanda’da en uzun hükümet kurma süreci Rutte 4 hükümetine ait tam tamına 299 gündü kuruldu. Masadaki seçenekler net: ya 15 Mayıs’a kadar bir anlaşma sağlanacak ve haziran sonunda yeni bir hükümet kurulacak, ya da formasyon başarısız olursa yeni seçim yapılacak. Kişisel düşüncem, ya anlaşma sağlanamayacağı veya sağlansa bile hükümetin kısa ömürlü olacağı ve yeni seçimlerin kaçınılmaz olduğu.
Demokrasilerde çareler bitmez sözümüzü hatırlayarak formasyon başarısız olursa, elbette başka senaryolar da var. Yeni bir koalisyon denemesi, mesela GroenLinks-PvdA ile. Politik tiyatro gözlerimizin önünde oynanıyor, önümüzdeki dönem belirsizlik dolu olacak ve politik entrikalar, sürprizler ve dönüşlere karşılaşacağız.
23 Nisan Millî Bayramımız:
Türkiye Cumhuriyeti’nin en anlamlı bayramlarından biri olan 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nı coşkuyla kutladık. Ulusal iradenin en güçlü ifadesi olan Türkiye Büyük Millet Meclisinin kuruluşunun 104. yıl dönümünde Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün dünyadaki tüm çocuklara armağan ettiği bayram “23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayram’ı” hep birlikte coşkuyla kutladık.
Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk ulusal bayramı olma özelliğini taşıyan bu bayram, Türkiye’de 1921’den itibaren “23 Nisan Millî Bayramı” adıyla kutlanıyor son yıllar sönükleştirme çabaları olsa da halk her yıl daha coşkuyla daha bağlı ve anlamlı kutluyor.
Bilhassa Amsterdam’da ve diğer temsilciklerimin öncülüğündeki Millî Bayram kutlamalar için bir Cumhuriyet çocuğu olarak katkısı olan tüm yetkililerimize çok teşekkür ederim. Dünya çocukların bayramınız kutlu olsun
Gelelim gündem dışı gündemimize!
Bir Müslüman olarak, Müslüman ülkelerin neden bir araya gelmediğini sorguladım. Yaptığım araştırmalar, toplumun çoğunluğunun ne dinlerini ne de kültürlerini tam olarak anladığını gösteriyor.
Bu kanıya varma sebebim daha iyi anlaşılsın diye sizlere ABD’deki George Washington Üniversitesi’nden iki Müslüman Profesörü (Şeherazade Rahman ve Hüseyin Askari) tarafından 2010 yılından beri her yıl düzenli olarak 96 ülke arasında yapılan araştırmadan bahsedeceğim. YouTube’da bu araştırmadan bahseden akademisyenler ve ilahiyatçılar da gördüm.
Araştırmanın konusu “Kurandaki namaz kılma, oruç tutma, zekât verme, hacca gitme gibi şahsi ve zati emirler haricindeki sosyal yaşam ve ahlaki emirleri” alt alta sıralayıp anket yaparak bir araştırma yapmışlar.
Anketin sıralamasını da şöyle yaparlar: 1 Adaletli olmak ve adaletli davranmak, 2 yalan söylememek, 3 rüşvet yememek, 4 hak yememek, 5 ehliyete ve liyakate önem vermek, 6 sözünde sebat etmek ve durmak, 7 ilme ve çalışmaya önem vermek,8 insan öldürmemek gibi sorularla araştırma yaparlar.
Sonuç olarak, Kur’an’ın kılavuzlarına uyan ülkeler arasında ilk sırayı hiçbir Müslüman ülke girememiş.
İşin daha acı tarafı, bizim ” gavurlukla” suçladığımız gayrimüslim ülkelerin bu listenin başına oturmuşlar. Bu değerlere uyan ülkelerin sırası şöyledir: 1.İrlanda, 2.Yeni Zelanda, 3.Finlandiya, 4.İsveç, 5.Norveç, 6.Danimarka… 39.Malezya, 103.Türkiye, 106.İran ve devam eden bir liste…
İşin asli bizler miras yiyen bir toplumuz. Emperyalistler Vatanimizi param parça etmiş Ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşları vatani kurtararak bizlere vatan miras bırakmışlar. Bize her miras yiyen ve paylaşanlar gibi bölüp parçalamışız. Kutuplaşmışız, ikiye, üçe, beşe bölünmüşüz. Dinimize gelince şu cu, bu cu diyerek dini mirasımızı ezberleme dışında okumadan anlamadan da hunharca yemişiz.
Kur’an’ın ilk emri olan “OKU” emrini bile yanlış anlamışız (ezberle diye) ve diğer ilim, bilim, irfan emirleri kimin yerine getirdiği maalesef apaçık ortada.
Kafamızı kumdan çıkarmadığımız sürece, iki yakamız bir araya gelmez. Takdirat ve cahilce dinsel kavramlar içinde avunup ve uyutuluyoruz.
Fakirliği, açlığı yokluğu kader gibi gösterilip zengin açgözlüler tarafından hala aldatılıyoruz.
Meşhur bir sözümüz var: “Önemli olan fakirlerin doyurulması değildir. Önemli olan öncelikle zenginlerin gözünün doymasıdır.” diye.
Bir araştırmaya göre; Dünyadaki en fakir 50 ülkenin 32’sinin kralı, prensi ve lideri en zengin beş yüz zenginin arasında olmasıdır.
Hani komşusu açken tok yatan bizden değildir. Hadisini nereye koyacağız?
Ve neticede gündemimizde olan acı gündemlerden Israil hükûmetinin masumların katletmesi, Ukrayna savaşı, Uyurların, Türkmenlerin çektiği zulümler ve anavatanımızdaki fakir halkın geçim mücadelesi. Adı Müslüman zenginler; krallar, prensler, liderler, iş adamlar bol bol hamaset yaparak meydanlarda boş laflarla insanları kandırıyor.
Cahilleri kandırmak çok kolay.
Karnında taş bağlayarak açlığını gideren, yatacak şilteden sırtındaki hırkadan başka eşyası olmayan Hz. Muhammed’le insanları ağlatan ve Aldatan sonra da sırça saraylarda oturup şatafat görgüsünce en lüks hayatı yaşamak için şark kurnazlığından başka bir şey değildir…
Sağlıkla, ahlakla, edeple ve insan gibi insan kalın,
