Sevgili dostum İbrahim Görmez’in Facebook’taki mesajını gördüğüm zaman, tüylerim ürperdi ve gözlerim yaşardı. Görmez, biricik eşi Antonia-Reyhan’ı kaybettiğini şu cümlelerle dile getirmişti:
‘Kulluzaikatulmevt, innalillah veinnaileyhi raciun’.
50 yılı aşkın can yoldaşım, çocuklarımızın annesi, benim canım Reyhan’ım hakka yürüdü. Mekanı cennet olsun. İnşaallah cennette buluşmak umidi ile…
30 ocak cuma günü Amsterdam Eyüp Sultan Camiinde, cuma namazından sonra cenaze namazı kılınıp Nieuweoster Mezarlığı Müslümanlar kısmında toprağa verilecektir. Giriş Rozenbruglaan tarafından olacak.
Arşivimi karıştırdıkça gözlerim daha çok yaşarmaya başladı. Dile kolay, Antonia-Reyhan’ı 1980 yılında tanımıştım. 1980’nin mart ayında Hürriyet’te yayınlanan ‘Yabancı Evlilik-Mijn man komt uit Turkije’ başlıklı seri röportajımda O’nlara geniş yer vermiştim. Daha sonra aynı röportajı, iki yıl önce yayınladığım ‘400’üncü yıl ve 50 yıllık göç’ kitabımda da yayınlamıştım.
Reyhan’ı, tam bir yıl önce, kitabımı hediye etmek için gittiğim evlerinde son kez görmüştüm. Antonia-Reyhan bende öylesine bir iz bırakmıştı ki, O’nu her hatırladığımda, ‘Müslümanlığı kabul etmiş, modern ve muhterem bir hanımefendi’ olarak andım.
Bu sabah İbrahim’in mesajını kendi eşime nasıl anlatacağımı düşünmeye başlamışken, eşim bilgisayarıma yanaştı. Masadaki fotoğrafları görünce, ‘Ne oldu’ diye sordu. İnanın yanıt veremedim. Eşime sarıldım ve sadece ağladım. Dedim ya, Reyhan’ın ölümüne, eşim ölmüş kadar üzüldüm.
Başın sağolsun İbrahim. Reyhan’a Allah rahmet eylesin. 30 ocak günü mutlaka yanında olacağım.
